Słownik etymologiczny języka polskiego/Czech
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
Czech, (czeski na Śląsku, ‘grosz’), nazwa środkowego plemienia z Pragą, później na cały kraj przeniesiona; zgrubiałe, jak Moch, Stach, więc można je od byle czego urabiać, bo mógł się wódz klanu Czech (jak Stach, np. od Czestmir, Czesław) nazywać, a drużyna przybierała jego imię (Czesi są słudzy Czecha) — albo to imię nie osobowe, lecz plemienne, np. od czeta, ‘drużyna’. Wobec tylu możliwości wybór niepodobny.
