Słownik etymologiczny języka polskiego/ciotka
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ciotka, od ciota, ciocia (zamiast ciecia), ciotunia, ciotuchna (‘wrona’ u flisów w 16. w.), ciotczany (ciotczanek) w 15.—17. w., dziś cioteczny (nie rozróżniano ciotki po ojcu czy po macierzy); ciotą eufemistycznie przezywano ‘febrę’ (ciotuchna) i ‘czarownicę’ (porów. strych pod stryj). Prasłowo; cerk. teta i tetka; dziecinne zdwojenie bez znaczenia, jak tata (p.); litew. teta chyba pożyczka od Rusi, bo tam tetis nazwą ojca i dziada bywa.
