Słownik etymologiczny języka polskiego/cichy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
cichy, ciszszy (cichszy dzisiaj), cisza, ciszyć, uciszyć, cichość, cichacz (cichaczem), cichajta (ludowe, o rozkazie), cichostępy, zcichapęk, cichnąć, ucichł, zacisze, zaciszny. Prasłowo; cerk. tich, tichnąti, czes. tichý, tisziti; z wokalizacją o: ciecha, p. cieszyć (teich- i toich-, cich- i ciech-). Lit. przenośnie, tiesa, ‘prawda’, tiesus, ‘prosty’, por. co do znaczenia włoskie piano, ‘równy’, ‘cichy’.
