Słownik etymologiczny języka polskiego/ciężki
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ciężki, ciężka, ‘brzemienna’, ciężyć, ciężar, ciężarna, ciężarowy, ciężkość, uciążliwy; prasłowo; cerk. tężĭk, tężest’, tężawa, tęgost’, ‘ciężar’, czes. tieżký, tíż, tíhota, ‘ciężar’ (tężar’ albo tężak u innych Słowian znaczy ‘robotnika’ tylko, nie ‘brzemię’, jak u nas), rus. tiażkij, tiażołyj (u dzisiejszych pisarzy i ludowe cze- lub cziżołyj), tiaga (‘waga ziemi’ w bylinach), tiagota, ‘ciężar’. Co do pnia, p. ciąg; z samem ciężki (cerk. otęg-cziti, ‘ociężyć’; od tego tęg- z przyrostkiem -ĭk, tężĭk) por. lit. tingus, ting(ē)ti, o ‘ociężałych’, ‘leniach’, duńskie tung, ‘ciężki’. Dawniej: »nie byłem ciężek«.
