Słownik etymologiczny języka polskiego/chudy

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

chudy, chuderlawy (por. suchorlawy), chudzina, chudoba (‘ubóstwo’, ‘biedactwo’; dalej, niby dla skromności, by nie urzekli: ‘dobytek’, ‘bydło’); wychudły i schudły, chudnąć; chudziec, z chudźca: chujca, i do tego nowe chujec, o ‘chudym wieprzu’. Prasłowo; u innych Słowian: ‘mały, drobny’, ‘zły’ (serb. chudoba, słowień. chudicz, u Załabian chaudac albo szaudac, ‘djabeł’). Ch- z sk-, lit. skaudus, ‘bolesny’, skundżu, ‘skarżę’, skudrus, ‘ostry’; sk- w naszem paskuda (p.); bez s- w cerk. kuditi, ‘psować’, prokuditi, ‘zniszczyć’. U nas najbardziej ograniczone znaczenie, por. chudopachołek i niby łac. chudeusz.