Słownik etymologiczny języka polskiego/chory
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
chory, chorować i złożenia (roz-, za-, od-), chorowity, choroba (chorość), chorobliwy, chorzeć; prasłowo, z pierwotnego chwory, zachowanego na Rusi (chworyj, chworat’) i w dawnej czeszczyźnie, chworý, dziś u Czechów i Łużyczan również bez w, chorý, khory, u Załabian chory ‘brzydki’, a chorac ‘djabeł’; z inną wokalizacją: czeskie churawý, ‘chorowity’, chur(aw)ost, ‘chudość’; z y: cherlawy, cherlak z chyrlawy, chyrlak; chyra i chera, chyrak, narzeczowe; rus. chyryj (chiriet’, ‘chorować’), bułg. chirějǔ, ‘choruję’; słowień. chir, ‘suchoty’, chirati i chirēti, ‘nędznieć’, cerk. prochyrěł, ‘podły’ (por. chworowati, ‘wydawać’); ch- z sk-, więc porównywam skwarnę (p.); wedle tych, co chw- z sw- wywodzą, awest. hwara-, ‘rana’, niem. swer, ‘ból i bolączka’, dzisiejsze schwären, ‘jątrzyć się’, i Geschwür, ‘bolączka’. W nazwach miejscowych: Chorzelów i i.
