Słownik etymologiczny języka polskiego/cholewa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
cholewa, cholewka, »palić lub smalić cholewki«, ‘umizgać się’; tylko u nas, Łużyczan i na Rusi; od pnia chol-, ‘wdziewać’, od którego rus. chołosznie, ‘spodnie’ (z czego węg. harisnya, ‘pończocha’, u Seklerów ‘spodnie wełniane’), na Bałkanie chlacza (serb., ‘pończocha’, chlacze, ‘spodnie’, z pierwotnego *chol-kja, przenigdy z łac. calcia, ‘obuwie’, franc. chausse); rus. chołosznie i u nas w 17. wieku, z rus. -oło-, jak w chołodziec litewski Pana Tadeusza; z tem choł- we związku może rus. choliť, ‘pieścić’, wycholit’, ‘wypiastować’ (z czem mylnie łączą naszego pachołka, p.), niby ‘otulać opieką’, ‘ogarniać’.
