Słownik etymologiczny języka polskiego/cembrować
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
cembrować, cębrować, cembra, cębra, ‘oprawiać’; »studnie cembrują dębiną«; z niem. Zimmer (Zimmermann, ‘cębrownik’) z dawnego zimbar, ‘budulec (budowla, pokój)’. Co innego cąbr, comber, cząber, ‘krzyżówka’, niem. Ziemer, dawne zimbere, z franc. cimier, ‘krzyżówka’, czes. cemr. A znowu inne, trzecie, cąbrzyć, »cąbrowe baby«, o ‘zabawach zapustnych’, co w nazwie jedynie w Krakowie ocalało, łuż. campor, z niem. schampern, o ‘zapustnych maskach i zabawach’ (zampern, zempern, narzeczowe, od Schemen, ‘maska’).
