Słownik etymologiczny języka polskiego/cebula
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
cebula, tak już r. 1500, ale cybula dawniej i przez 16 w. jeszcze się zjawia; u Czechów tylko cibule, tak samo u Łużyczan, ale już w średniowiecznej niemczyźnie Zibolle i Zebulle, z łacińsk. cēpulla, zdrobniałego od cēpa, ‘cebula’. U nas w słowach obcych i (y) i e mieniają się, por. subtelny z dawnego subtylny, łacińsk. subtilis. Urobienia: cebulka, cebulowaty; imię Cybula już w 14. wieku.
