Słownik etymologiczny języka polskiego/byk

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

byk, byś (żartobliwie i na ‘chłopa’: »otóż tobie bysiu mazia«, gdy małmazję płacić mu przyszło), byczy. Prasłowo; uważają za pożyczkę ze Wschodu; istotnie niezliczone są wyrazy tursko-tatarskie podobne, ale z y istnieje jedyny węg. bika (inne są z ö, u, itd., i z g końcowem). U wszystkich Słowian bez wyjątku byk, a w czesk. jest nietylko bykati (bukati), ‘ryczeć’, ale i bowyczeti, z owem rozszerzeniem samogłoski piennej, jak np. kowyczeti obok kykati, więc może i rodzime (?).