Słownik etymologiczny języka polskiego/bukszpan
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
bukszpan, od 16. wieku, z niem. Buchsbaum, z łaciń. buxus, a to z grec. pyxos. Co innego buksy, ‘spodnie’, z niem. Büxen (tak i Ruś brjuki z niem. Bruch pożyczyła); buksztele, buksztyl (wedle tego i babsztyl, urągliwe?) z Bogengestell, ‘podstawa’, »ze sklepienia wypadły buksztele«, Potocki; bukszpryt i bukszpir, ‘rodzaje masztu’, od niem. bug, ‘przód okrętu’.
