Słownik etymologiczny języka polskiego/bukłag(a)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
bukłag(a), pisane i przez o, bukłak, bukłaszek, bukłaszka, ‘naczynie’, ‘bańka’, ‘dzban’, w 16. w. ogólne; przez Ruś z tur. bakłak; i na Małej Rusi bywa z u, na Wielkiej tylko z a i o. Częste u Reja, Leopolity i in. Co innego bukał, p. bokał.
