Słownik etymologiczny języka polskiego/buhaj
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
buhaj, bugaj, w topografji (»na Bugaju«), od 17. w. (dorobił do tego buhać Żebrowski r. 1637, ‘ryczeć’) z Rusi (buhaj), a na Ruś z tur. buga, ‘byk’, bułg. buga; ale od tegoż buga, z licznemi odmiankami we wszystkich turecko-tatarskich gwarach, wywodzą i węg. bika, ‘byk’, z czego, mimo odmiennej końcówki, byk słowiański ma być pożyczką?
