Słownik etymologiczny języka polskiego/bryndza

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Aleksander Brückner
Tytuł	Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca	Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd.	1927
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
	Indeks stron
	Artykuł w Wikipedii

›››

[61] bryndza, z rum. brinze, od pastuchów wołoskich; »bryndzę bić«, ‘biedować’.

bryndza. Słowa pasterskie, jakie od Rumunów-Wołochów poprzejmywaliśmy: bryndza i bundz (dwie odmianki jednego słowa?), strąga (p.), urda (p. zwurdzić), miały się wszystkie dostać Rumunom od pasterzy albańskich; »brendza, ser wołoski«, wymieniany w aktach dubrownickich w 14. wieku. ^[1]

↑ Fragment ten pochodzi z Dodatku dołączonego do Słownika.

[1] Fragment ten pochodzi z Dodatku dołączonego do Słownika.

[1]