Słownik etymologiczny języka polskiego/brynda
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
brynda, u nas zupełnie zapomniane (w 16. wieku w prawie miejskiem mówią o bryndach, ‘kosztownych strojach niewieścich’); tem bardziej (od nas) rozrosło się na Małej i Białej Rusi i na Litwie, o ‘strojach’ i ‘strojeniu się’, »baba się brynduje«, ‘stroi’, perebrynduwaty; w czeskiem brynda tylko o ‘lurze’, ‘podłym napoju’; na Białej Rusi i o ‘włóczędze’; małorus. bryndy byty, toż samo znaczy, ale bryndyk, ‘elegant’.
