Słownik etymologiczny języka polskiego/brlok
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
brlok, brlokowaty, o ‘oczach zezowych’, w 16. w.; tak samo czesk. brlooký, brlawý, brlozubý, ‘z krzywemi zębami’, słowień. brlaw, ‘zez’; u Serbów przeniesione na rozum: brlaw, ‘tępy’, ‘głupi’. »Oczy rozokie i brlokowate«, r. 1535; brlok, przezwisko z r. 1412. Urobione od brl-; por. barłóg, z odmiennem następstwem płynnej.
