Słownik etymologiczny języka polskiego/barłóg
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
barłóg, r. 1500 barłogo (albo świnie koryto, kob), rodzaju żeńskiego na Rusi: bierłoga, mierłoga; prasłowo, u wszystkich Słowian to samo, głównie o barłogu niedźwiedzim (węg. medve barlaga, r. 1463, ad speluncam porloga, 1357, już r. 1467 barlang, z tego dziś ballang), jak i o ‘podściółce, mierzwie’. Urobione przyrostkiem -og od *barła, ‘mierzwy’. Narzeczowe bardlić, ‘mierzwić’. W psałterzu: »w barłodzech«.
