Słownik etymologiczny języka polskiego/bohater
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
bohater, bohatyr, ‘heros’, ‘półbóg’ (»znaj się człowiekiem, z bohatyrem się nie wspieraj«, Biernat w Ezopie); z rus. bohatyr, nazwy podaniowych rycerzy drużyny kijowskiej Włodzimierza W.; najpierw u pisarzy z połaci wschodniej, jak Biernat i Rej. Z pers. bahadur, ‘zapaśnik’, ‘szermierz dzielny’, przez pośrednictwo tureckie, mongolskie bahadur, kirgiskie bāter, stąd węg. bator, ‘dzielny’ (Batorego nazwa); rus. lud. botoryj.
