Słownik etymologiczny języka polskiego/bluzgać
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Data wydania | 1927 |
| Wydawnictwo | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
bluzgać i pluskać (wodą), blazgonić i blewązgać (słowami), bluźnić, bluźnierca, dawniej bluźnierz (1500 r.), od bluć, por. serb. blutiti (lu nie miękkie jednak), ‘pleść od rzeczy’; zresztą tylko u nas tak przemienione, u innych Słowian o ‘pryśnięciu wodą’, ale i u Serbów bluzgati, ‘pleść’, bluzgaw, ‘plotka’; u nas dalej bluznąć, bluzgotać.
