Słownik etymologiczny języka polskiego/biszkokt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
biszkokt, biskwit, ‘chleb dwa razy (bis) pieczony (coctus), suchar’, łac.; podobnie: biskantować, ‘śpiewać’ (r. 1500), włos. biscanto, biscantare, z czego w 17. w. biszkunty, ‘wybiegi’, »psie biszkunty« (inne włoskie biscanto: od canto, ‘kąt’, znaczy ‘wybieg, kryjówkę’). Nazwy muzyczne szły od Włoch przeważnie.
