Słownik etymologiczny języka polskiego/bezoar
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
bezoar, »Bezoarem zowiemy łzy jelenia, skoro połknąwszy węża, płacze, wlazszy gdzie w jezioro«, »Jako bezoar ciału ludzkiemu pomaga«, Potocki; Falimirz (r. 1535) zowie go bezaar albo sirotka, ‘pory’, p. środa; do leków wprowadzili Arabowie wydzieliny gładkie, okrągławe, o smaku ostrym, wonne w paleniu, co się tworzą w kiszkach kozła azjatyckiego, arabs. bā(di) zahr; europejskie, franc. bezoard.
