Słownik etymologiczny języka polskiego/bek
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
bek, beczeć, beknąć, beksa (wedle imion osobowych, jak Jaksa, por. płaksa), bekowisko (jelenie podczas rui); prasłowo, dźwiękonaśladowcze; u wszystkich Słowian o beku owiec, bekati; bē- tak samo o owcach i w łac., greck., niem. (nordyjskie bekra, ‘beczeć’, bekri, baran).
