Słownik etymologiczny języka polskiego/bawół
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
bawół, już w biblji; druga część wywołana od, czy upodobniona do wołu; pierwsza u innych Słowian odmienna: na Południu by- (biwol, i u Czechów), na Rusi buj-, u nas ba-; wszystko, zdaje się, odmianki łac. būbalus (grec. būbalos wykluczone, bo byłoby *wywołem); niem. Büffel, włosk. bufalo, franc. buffle, dla zwierza, dopiero po Chr. do Europy (przez Awarów?) wprowadzonego.
