Słownik etymologiczny języka polskiego/bławatek
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
bławatek, ‘chaber, modrak’, już w 15. w. bławat i bławacz; bławaty, ‘tkanina jedwabna’ (pierwotnie niebieski kolor w niej przeważał), »materje bławatne«, bławatnik, »chodzić bławatno«, ‘w jedwabiu’; wszystko od bławy, z niem. blau; bława albo obłoczna maść, ‘błękitna farba’, 1564 r.; od nas na całą Ruś. Samo blau niem. łączą z łac. flavus, ‘żółty’; nazwy farb, jak drzew, łatwo się mieszają.
