Słownik etymologiczny języka polskiego/Turcja
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
Turcja, Turek, Turcy (»do Turek«), Turczyn, dawny przymiotnik turski, od 16. wieku i turecki; turecczyzna; sturczyć; poturczeniec. Nazwa ogólna szczepów tursko - tatarskich, Torki u ruskiego Nestora; później na Osmanów przeniesiona; od imienia wodza, znaczącego: ‘dzielny’.
