Słownik etymologiczny języka polskiego/*spyci
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
*spyci, ‘darmo’, u nas tylko w imionach: Spytek, skrócone z Spycigniew, Spycimir (Spoitimar w 9. wieku na Południu); cerk. spyti ispyti, spytny, ‘daremny’. Por. putać(?), rus. pyszczij, ‘próżny’.
