Słownik etymologiczny języka polskiego/żołądź
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
żołądź, żołędzi; dawniej rodzaju męskiego: »żołądź położyła, prosząc, by go wdzięczna była«, w Ezopie, »kto się obżarł żołędzia«, Potocki; żołędny (w kartach). Prasłowo; u wszystkich Słowian tak samo; cerk. żełąd’, serb., rus. żełud’, czes. żalud; grec. balanos, łac. glans, glandis; nasze słowo jest zbiorowe, na -d; na Litwie ocalało pierwotne gilē, ‘żołędź’. Od tego i żołądek (p.).
