Słownik etymologiczny języka polskiego/łokieć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
łokieć, łokciowy; Łoktek, Łokietka (odmiana pierwotna; później Łokietek, wedle Łokietka, jak we wszelkich podobnych: piesek, zamiast psek: pieska; bochenek, zamiast bochnek: bochenka); przyrostek jak w kikieć, wiecheć. Południowosłowiańskie, cerk. lakŭt’, serb. lakat, wobec rus. łokot’, czes. loket, dowodzi przestawki z pierwotnego *olkŭt’, por. litew. olektis, ‘łokieć (miara)’, alkunē, ‘łokieć ręki’, prus. alkunis (to samo), a woltis, woaltis, o ‘mierze’ i ‘ręce’, z *ōlktis. Słowo aryjskie: grec. ōlos i ōlenē, łac. ulna, goc. aleina, niem. Elle.
