Słownik etymologiczny języka polskiego/łoktusza
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
łoktusza, ‘płachta, chusta’, dziś zapomniane, w 16. wieku jeszcze częste (u Reja i i.), poprzez czeskie loktusze albo wprost z niem. Lacktuch (Lacken, ‘płachta’, i Tuch, ‘płótno’, chociaż teksty niemieckie tego złożenia nie zapisały). Pożyczka prastara, czego dowodzi sz wobec niem. -ch, por. rzesza z Reich; w nowszych pożyczkach (wantuch, lajtuch) pozostaje Tuch niezmienione.
