Słownik etymologiczny języka polskiego/ćwikła
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ćwikła (pomawiają ją, że do »czerwony jak ćwik« swoją czerwienią się przyłożyła), dziś przeniesiona na inną roślinę, dawniej (r. 1472) o ‘betha’, zwaną też z niem. manholtem, a z polska kuczyną i włóczęgą; czes. cwikla, u Bułg., Serb., Słowieńców cwekla, rus. swiekła, jak w cerk. swekł, z grec. seuklon, dawniej seutlon, łac. sicla, siccula, cicla; »kaluszka albo ćwikła« r. 1500.
