Słownik etymologiczny języka polskiego/ćwik
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ćwik, ćwiczyć, oćwiczyć (batem), ćwiczenia (szkolne, wojskowe), »czerwony jak ćwik«; o ‘sokole wyprawionym’ i o ‘karpiu starym’ (przeniesione na ‘starych, doświadczonych’), ale i o ‘kogucie-kapłonie’? Czes. cwik, cwicziti, wszystko to samo znaczy (oprócz »czerwony jak ćwik«), jest ono u nich jeszcze bardziej w obiegu niż u nas (cwiczba, cwiczenec, cwiczna, cwiczitel), pominąwszy cwikati, cwikadlo, ‘obcęgi’; poza nami i Czechami u innych Słowian niema go wcale; jest w niem. zwikken, ‘batem świsnąć (kogo)’, Zwick, o takiem ‘świśnięciu’, ogólne zwicken, ‘szczypać’; z niem. Zwickel, ‘wycinek’, ‘klin’, i nasze dawne cwykiel (16. w.) lub ćwikiel.
