Słownik biograficzny uczonych Żydów Polskich/Jakób Jozue ben Hirsz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik biograficzny uczonych Żydów Polskich |
| Podtytuł | XVI, XVII i XVIII wieku |
| Data wyd. | 1905 |
| Druk | Piotr Laskauer i S-ka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Był jednym z najznakomitszych swoich czasów talmudystów. Urodził się z ojca Hirsza, znanego nauczyciela w Krakowie, w końcu XVII wieku. Przez czas niejaki był rabinem we Lwowie. Dla głębokiej nauki i szlachetnego charakteru, powołany został przez gminę izraelską w Berlinie, a nieco później w Metz, na rabina. Jego działalność na polu literackiem rozpoczęła się dopiero, gdy w roku 1741 otrzymał posadę rabina we Frankfurcie nad Menem. Wydał tu kilka bardzo cenionych prac w języku hebrajskim. Najznakomitszem dziełem jego było „Pene Jehoszua“ (Oblicze Jozuego), jest to komentarz do większej części Talmudu. Dzieło to wyszło po raz pierwszy w latach 1739 — 1780, a następnie doczekało się kilku wydań. Umarł podobno w r. 1756. Pochowany we Frankfurcie nad Menem.
