Słownik biograficzny uczonych Żydów Polskich/Gordon Aaron
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik biograficzny uczonych Żydów Polskich |
| Podtytuł | XVI, XVII i XVIII wieku |
| Data wyd. | 1905 |
| Druk | Piotr Laskauer i S-ka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Należy niewątpliwie do uczeńszych Żydów polskich XVII wieku, chociaż o pracach jego literackich nic nie wiadomo. Pierwotnie kształcił się w rodzinnem swem mieście — Wilnie, na rabina. Zamożni jednak rodzice, widząc w młodzieńcu daleko większe zamiłowanie do nauk świeckich, aby mu ułatwić zdobycie takowych, wysłali syna do Włoch. Wstęp bowiem do szkół publicznych w Polsce i na Litwie, był naówczas Żydom wzbroniony, liberalniejsze natomiast prawa stosowano do nich we Włoszech. Dla tego też, żądna nauki młodzież żydowska, ze wszystkich nieomal krajów dążyła do tamtejszych szkół, szczególniej zaś do słynnej wtedy wszechnicy Padewskiej. W tej ostatniej już na początku XVI wieku pomiędzy uczniami innych narodów napotykamy również i Żydów polskich. Dla stwierdzenia rzeczonego faktu dość przytoczyć list Erazma Ciołka, posła polskiego w Rzymie, pisany w 1501 r. do króla Aleksandra Jagiellończyka. Donosi w nim między innemi Ciołek, że przejeżdżając w tymże roku przez Padwę napotkał tam kilku Żydów rodem z Polski, uczęszczających do miejscowego uniwersytetu, lecz przebranych i ze zmienionem nazwiskiem, gdyż obawiali się, aby ujawnienie ich pochodzenia nie utrudniło im możności kształcenia się. Do owego więc uniwersytetu w Padwie, przybył młody Gordon. Z całym zapałem oddał się studyom lekarskim i po kilku latach, świetnie złożywszy egzamin, otrzymał stopień doktora medycyny. Wracając morzem w strony rodzinne, na wielkie narażony był niebezpieczeństwo, okręt bowiem, na którym się znajdował, wskutek silnej burzy uległ rozbiciu na brzegach Hiszpanii, i Gordon, tylko cudem z kilkoma zaledwie towarzyszami podróży, został wyratowany. Po przyjeździe do Wilna zajmował się praktyką lekarską, i wkrótce nabył takiej wziętości i sławy, że król August II mianował go swym przybocznym lekarzem i zwolnił go wraz z całą rodziną od wszelkich podatków, a nadto nadał mu obszerne przywileje. Rok śmierci Gordona nie jest znany; akta jednak kahału żydowskiego z 1706, 1709 i 1715 r. wspominają o nim jako o żyjącym jeszcze wówczas.
