Słowniczek gwary ludu zamieszkującego wschodnio-południową najbliższą okolicę Nowego Sącza/B
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słowniczek gwary ludu zamieszkującego wschodnio-południową najbliższą okolicę Nowego Sącza |
| Podtytuł | Wsie: Zawada, Nawojówka, Brzeziny, Kunów, Jamnica, Poręba, Bielowice i Dąbrówka polska |
| Data wyd. | 1891 |
| Druk | Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
bájdka, i, s. f., bajka, baśń, plotka.
balas, s. m., przegroda w kościele, oddzielająca nawę od sanctuarium.
bandurzy sie, chmurzy się.
bańdzioch, brzuch zwł. duży. Zwykle w pogardliwém znaczeniu. „On jacy o swój bańdzioch dbá, zeby bół pewny.
barabas l. barwas, s. m., krzyk, hałas, wrzawa.
bardzoj, bardzok, basz, adv. bardzo.
barwas, s. m., patrz barabas.
basiór, a, s. m., harap, kańczug. (Por. basałyk, m. l. z Tureck., bicz na kształt maczugi z drzewa nieostruganego; bicz z uwiązanym na końcu ołowiem; korbacz. Linde).
bąk, drob, bącek, a, s. m. i bącka, i, s. f., dziecko z nieprawego łoża.
bejdám, as, bejdać, v. intr. 1) bajać, pleść bajki, baśnie opowiadać. 2) pleść, prawić, gadać nie wiedzieć co.
bejdák, a, s. m., człowiek pozbawiony mowy i rozumu, idyjota. Dzieci takie nieudarzone, sądzą być podrzuconymi przez mamuny. Ztąd „b.“ tyle co mamunine dziecko.
belechocę, ces, belechotać, v. intr., bełkotać, śpiewać niewyraźnie. „Ona nie śpiwá, ino tak belechoce.“ (Por. Boh. blekotati, Vind. bleketati, gr. βληχάομαι).
belendám sie, ás sie, belendać sie, plątać się, chodzić z opuszczonymi rękami.
bełtám, ás, bełtać, v. tr., mącić, kłócić, mieszać; comp. zb., po-b., roz-b. (U Lindego tylko: zbełtać, głośno zbić, osobliwie wodę).
berdyjá t. c. bestyjá (także w połączeniu z adj. pora). Przezwisko lub żartobliwy wykrzyknik radości lub zdziwienia.
biedrązka, s. f. biedronka (owad).
biesiadny, adj. mowny, wesoły, zabawny, „do kompaniji zdatny.“ (P. Linde).
bląjdrám sie, ás sie, bląjdráć sie, po nocach się włóczyć, wałęsać.
blusnąć, błysnąć (oczyma).
bocoń, bocek, bociek, a, s. m. bocian.
bodura, y, s. f., przezwisko człowieka niedołężnego, do niczego, lecz i próżniaka, mogącego sobie na chleb zarobić a chodzącego po jałmużnie („ty stara boduro!“).
bolęga, s. f., bolak.
borucę, ys, boruceć, v. intr. mruczeć. „Borucy jak niedźwiedź.“
brajka, s. f., mieszanka z mąki żytnej lub pszennej — zwykła potrawa u chłopów.
brechám, bresys, brechać, v. intr. = L. Comp. obrechać l. obrekać, okrzyczeć, złajać.
bryć, s. f., brzydota, coś brzydkiego, paskudnego. W połączeniu z adj. psi, przekleństwo: psia bryć! Także wykrzyknik odrazy lub podziwienia.
bryćki, adj. brzydki (por. slovac. břitky, carn. britke).
brysnąć, hybnąć, przeskoczyć. „Ino brysnuł bez płot.“ (L. bryzgać, bryznąć).
bryzole, gruzły ziemi w zoranym gruncie.
bulkáwka, s. f., bańka, skóra wzdęta na ciele ludzkiem, na roślinie i t. p.
