Przejdź do zawartości

Rozrywki Naukowe/Dziurkowatość i przepuszczalność

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Gaston Tissandier
Tytuł Rozrywki Naukowe
Wydawca Jan Fiszer
Data wyd. 1910
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Jan Harabaszewski
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron


DZIURKOWATOŚĆ i PRZEPUSZCZALNOŚĆ.
Sączek z bibuły.
Połóż kawałek bibuły na wierzchu szklanki, wylej na bibułę wodę, zaczernioną przez skłócenie z proszkiem węgla; woda
Fig. 7.
przesączy się zupełnie klarowna przez pory bibuły, zatrzymującej zanieczyszczenia z ciał stałych (fig. 7).


Przeprowadzenie pary wodnej przez karton.

Biorę dwa kubki szklane jednakiej pojemności, stawiam jeden z nich na stole i nalewam weń niewielką ilość wody gorącej, prawie wrzącej. Nakrywam kartonem i umieszczam na nim drugi kubek, odwrócony dnem do góry (fig. 8). Ten drugi kubek został poprzednio wytarty tak, że jest doskonale suchy i przezroczysty. Poczekajmy kilka sekund; para wodna, która się podnosi z powierzchni płynu w dolnym kubku, zacznie przechodzić przez karton, w ten sposób dziurkowatość i przepuszczalność zostają uwidocznione; para powoli napełni przestrzeń, zamkniętą w kubku górnym, odwróconym dnem do góry.

Fig. 8.

Sukno, wełna mogą być poddane podobnym doświadczeniom i dadzą te same wyniki, jednak są inne substancje nieprzepuszczalne, przez które para nie przechodzi; taką substancją jest, naprzykład, kauczuk wulkanizowany, z którego robią płaszcze nieprzemakalne. Doświadczenie podane wyjaśnia nam, dlaczego, jak się bardzo dobrze mówi, mgła bywa tak przenikliwa i przechodzi przez tkaninę ubrania naszego z sukna i z flaneli.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Gaston Tissandier i tłumacza: Jan Harabaszewski.