Przekleństwo (Słowacki)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Juliusz Słowacki
Tytuł	Przekleństwo
Pochodzenie	Dzieła Juliusza Słowackiego tom III
Redaktor	Henryk Biegeleisen
Wydawca	Księgarnia Polska
Data wyd.	1894
Druk	Drukarnia i litografia Pillera; i Spółki
Miejsce wyd.	Lwów
Źródło	Skany na commons
Inne	Cały tekst;
	Indeks stron

PRZEKLEŃSTWO.

Do * * *

I. Przeklęta! Ty wydarłaś ostatnie godziny

Szczęścia mego na ziemi; ty żądłem gadziny
Wygnałaś na samotność! Bądź wiecznie przeklęta!
Każdy mój jęk zna ciebie, każda łza pamięta.

II. Bo kiedy nieszczęśliwy zaklinałem ciebie, 5

Abyś mi dała nieco przyjaźni i ciszy,
Toś ty mi łzy w powszednim podawała chlebie,
I jęcząc, z jękiem w sercu mówiłaś — niech słyszy.

III. Cierpiałem i uległem. Dziś samotny jestem,

Lecz wiedz, iż samotności okryty żałobą, 10
Oczy moje obracam za każdym szelestem,
Czekam — ale nie ciebie — tęsknię — nie za tobą.

IV. Téj czekam omamiony, téj samotny płaczę,

Która mi była siostrą na wygnania ziemi —
Myśląc że kiedyś duszy oczyma zobaczę 15
Tę, co w duszę oczyma patrzy anielskiemi.

V. A nigdy serca mego nie umiała krwawić,

A tak się ze mną duszą i myślami dzieli

Że już dziś sami Boscy nie wiedzą anieli
Czy ją dla mnie potępić, czy mnie dla niéj zbawić. 20

VI. A ty! a ty co lałaś żółciowe gorycze,

Skoro się otwierała serca mego rana,
O! gorzéj niż przeklęta — widmo tajemnicze
Złéj przeszłości... przeklęta bądź! i zapomniana!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Juliusz Słowacki.