Przeczucie pożegnania
| <<< Dane tekstu | |
| Autor | |
| Tytuł | Przeczucie pożegnania |
| Pochodzenie | Zgrzebna kantyczka |
| Wydawca | Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska“ |
| Data wyd. | 1922 |
| Druk | Zakłady Graficzne „Biblioteka Polska” |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór |
| Indeks stron | |
PRZECZUCIE POŻEGNANIA.
Ta noc powie mi więcej, niż mi powiedziały
Wszystkie dni mego życia strawionego w trudzie,
I odtąd będzie bratem moim wszechświat cały,
Gdy już się braćmi mymi przestaną zwać ludzie.
Pójdę, skąd się nie wraca. Dziś. Wiem: dziś przed świtem.
Ktoś dobry, miłosierny spełniając uczynek,
Zamknie mi zgasłe oczy i, westchnąwszy przytem,
Pocznie odmawiać zcicha „wieczny odpoczynek“.
Milczcie: wiem i nie płaczę, choć twarz mam tak białą.
Znam prawdę, jakbym w przyszłość utkwił wzrok proroczy:
Słońce się dziś tak ze mną serdecznie żegnało,
Jak z tymi, co na wieki mają zamknąć oczy.
