Treuga Dei (pokój Boży), instytucja średniowieczna, wprowadzona przez Kościół w celu poskromienia nieustannych walk i gwałtów, których się dopuszczało ówczesne rycerstwo. Około r. 1040 uchwalono na jednym z synodów południowo-francuskich, że pomiędzy wszystkimi chrześcijanami ma panować bezwzględny pokój od środy wieczora do poniedziałku z rana każdego tygodnia a winni złamała pokoju podlegają ekskomunice. Synody w Narbonne (1054) i późniejsze rozszerzyły to postanowienie na całe okresy kalendarza kościelnego, jak np. adwent i okres świąt Bożego Narodzenia do 6 stycznia, wielki post do niedzieli palmowej i od niedzieli przed Wniebowstąpieniem do końca tygodnia Zielonych Świąt. W ciągu XI stulecia urządzenie to przyjęto prawie we wszystkich krajach Europy, przyczem uznano nienaruszalność niektórych miejsc, jak np. kościoły i klasztory, tudzież osób duchownych, członków wypraw krzyżowych, pątników i kobiet. Sankcję papieską otrzymało to urządzenie od Urbana II w r. 1095 na synodzie w Clermont, poczem synody lateraneńskie z 1123, 1139 i 1179 r. obostrzały poszczególne postanowienia.
