Pomoc:Tag pagelist

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki

Tag <pagelist ... /> jest używany do generowania zestawienia stron pliku pdf lub djvu, który jest podstawą indeksu nowego typu (patrz poradnik Indeksy ). Zestawienie zawiera linki do stron w przestrzeni Strona:, które odpowiadają właściwym stronom skanu. Link wyświetlany jest formie liczby lub etykiety tekstowej. Właściwe oznaczenie stron ułatwia orientację w tekście, zaś przy transkluzji tekstu do przestrzeni głównej generuje właściwe oznaczenia poszczególnych stron.

Tag <pagelist ... /> może być użyty jedynie w przestrzeni Indeks: i jest wstawiany przy tworzeniu indeksu.

Przykład[edytuj]

Jako przykład średnio rozbudowanego tagu <pagelist ... /> można podać:

<pagelist 1to3="—" 4="tyt" 5="1" 5to12="highroman" 13to14="—" 15="3" 17="spis" 18to20="rekl" from="1" to="20" />


  • pierwsze trzy strony otrzymują etykietę "—"
  • czwarta strona otrzymuje etykietę "tyt"
  • od piątej strony kolejne strony są renumerowane, otrzymują kolejne numery 1, 2, 3, 4...
  • od piątej strony do dwunastej numery stron są formatowane jako duże rzymskie (zgodnie z aktualną numeracją)
  • strony trzynasta i czternasta otrzymuję etykietę "—"
  • od piętnastej strony kolejne strony są renumerowane, otrzymują kolejne numery 3, 4, 5, 6 ...
  • strona siedemnasta otrzymuje etykietę "spis"
  • strony osiemnasta do dwudziestej etykietę "rekl"
  • wyświetlane są strony od pierwszej
  • wyświetlane są strony do dwudziestej

Efekt:
— — — tyt I II III IV V VI VII VIII — — 3 4 spis rekl rekl rekl

Uwagi[edytuj]

W większości przypadków działa również podawanie formatowania i renumeracji stron nie w kolejności rosnącej. Jest to jednak niezalecane, ponieważ w części przypadków powoduje błędy a z reguły utrudnia zrozumienie kodu.

Podawanie wartości bez cudzysłowów działa zazwyczaj prawidłowo. Zalecane jest stosowanie cudzysłowów.

W przypadku etykiet (a więc tekstowych oznaczeń strony) nie należy stosować znaków:
[, ], {, }, (, ), ., ', " spacji. Nie można stosować >. Stosowanie długich nazw jest bardzo niewygodne.

Formatowanie[edytuj]

W dalszym omówieniu ‏11‏, ‏22‏, ‏33‏ to dowolne liczby. Przy podawaniu zakresu (‏11‏to‏22‏), ‏11‏ ⩽ ‏22‏.
XxX‏ to tekst.

Możliwe pary atrybut-wartość to:

  • from=‏11‏ – generuje zestawienie stron tylko od podanej (używane do dzielenia stron w indeksie na rozdziały itp.)
  • to=‏11‏ – generuje zestawienie stron tylko do podanej (używane do dzielenia stron w indeksie na rozdziały itp.)
  • 33‏=‏11‏ – renumeracja stron od ‏33‏, otrzymują kolejne od ‏11
  • 11‏=‏XxX‏ – nadanie etykiety lub formatu pojedynczej stronie
  • 11‏to‏22‏=‏XxX‏ – nadanie etykiety lub formatu zakresowi stron
  • 11‏to‏22‏odd=‏XxX‏ – nadanie etykiety lub formatu nieparzystym stronom z danego zakresu
  • 11‏to‏22‏even=‏XxX‏ – nadanie etykiety lub formatu parzystym stronom z danego zakresu

Tag <pagelist /> bez dodatkowych atrybutów generuje po prostu zestawienie wszystkich stron danego indeksu ponumerowanych kolejno od 1.

Po lewej stronie znaku równości występują zawsze liczby oznaczające strony tak, jak są ponumerowane w oryginalnym pliku, który jest podstawą indeksu. Zmiany formatowania, renumeracje w obrębie tagu nie zmieniają tego numeru strony. Wpływają jedynie na jej oznaczenie u nas.

Jak widać nadanie formatu lub etykiety różni się jedynie tym, że w przypadku formatów używamy zarezerwowanych słów:

  • normal (domyślne) – liczby arabskie 1, 2, 3, ...
  • roman – małe liczby rzymskie i, ii, iii, iv, ...
  • highroman – liczby rzymskie I, II, III, IV, ...
  • folio – numeracja kart, nie stron: 1r, 1v, 2r, 2v, 3r, 3v, 4r, 4v, ...
  • folioroman – numeracja kart małymi liczbami rzymskimi: ir, iv, iir, iiv, iiir, iiiv, ivr, ivv, ...
  • foliohighroman – numeracja kart liczbami rzymskimi: Ir, Iv, IIr, IIv, IIIr, IIIv, IVr, IVv, ...
  • empty – niezalecane, zapobiega utworzeniu linku, używane przy tworzeniu indeksów opartych na tekście wielojęzycznym, gdy obcojęzyczny tekst ma nie być częścią projektu
  • inne nie używane u nas formaty: 'beng', 'deva', 'tamldec', 'guru', 'gujr', 'telu', 'knda', 'mlym', 'orya', 'thai'.[1]


W formatach folio, folioroman, foliohighroman r oznaczą stronę recto nieparzystą, v stronę verso - odwrotną.[2]

Formaty folio, folioroman, foliohighroman nie działają zadowalająco, gdy formaty są nadawane nie w kolejności lub gdy po nadaniu formatu renumerujemy dany zakres stron.

Gadżet i kod LUA[edytuj]

Istnieje gadżet graficzny ułatwiający podgląd formatowania stron Podgląd listy stron.

Gotowy jest również moduł LUA generujący listę stron (a raczej oznaczeń stron) z indeksu zarówno nowego, jak i starego typu (a więc odtwarzającym w przypadku indeksu nowego typu funkcjonalność tagu <pagelist />).





  1. Numeracja w tych formatach wygląda następująco:
    beng: ১ ২ ৩ ৪ ৫ ৬ ৭ ৮ ৯ ১০ ...
    deva: १ २ ३ ४ ५ ६ ७ ८ ९ १० ...
    tamldec: ௧ ௨ ௩ ௪ ௫ ௬ ௭ ௮ ௯ ௧௦ ...
    guru: ੧ ੨ ੩ ੪ ੫ ੬ ੭ ੮ ੯ ੧੦ ...
    gujr: ૧ ૨ ૩ ૪ ૫ ૬ ૭ ૮ ૯ ૧૦ ...
    telu: ౧ ౨ ౩ ౪ ౫ ౬ ౭ ౮ ౯ ౧౦ ...
    knda: ೧ ೨ ೩ ೪ ೫ ೬ ೭ ೮ ೯ ೧೦ ...
    mlym: ൧ ൨ ൩ ൪ ൫ ൬ ൭ ൮ ൯ ൧൦ ...
    orya: ୧ ୨ ୩ ୪ ୫ ୬ ୭ ୮ ୯ ୧୦ ...
    thai: ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ ๗ ๘ ๙ ๑๐ ...
  2. W kodykologii
    Dla tekstu pisanego od lewej do prawej strona recto jest położona po prawej, po lewej znajduje się strona verso poprzedniej karty.
    każda fizyczna karta manuskryptu jest numerowana. Pierwsza strona karty jest określana jako recto, odwrotna jako verso. Podobną numerację kart można spotkać czasem w maszynopisach.
    Można by też ew. rozważyć taką numerację, gdy mamy tekst drukowany w dwóch łamach a nasze strony rozdzielają tekst kolumny na dwie części.