Wy opiewacie myśli światowładne czyny?
— Ja uczuciu oddaję mój hołd i wawrzyny!
Tej iskrze, co najgłębiej w ludzkiej piersi tleje,
I świeci tam, gdzie rozpacz zagasza nadzieje.
Wy opiewacie rozum? — Ja serce czczę pieniem!
Serce wielkie rozkoszą i wielkie cierpieniem...
Wysoko ponad myślą — uczucia jest droga:
Rozum odbija światy, lecz serce śni — Boga.
O serce! Ty drabiną jesteś Jakubową,
Po której aniołowie niosą życia słowo...
Ty kwiat lotosu jesteś, co w głębi kielicha,
Z mistycznej rosy bożej nigdy nie wysycha...
Tyś jest tęczą pokoju i przymierza wstęgą,
Co przepaść między ziemią a niebem przesięga...
Tyś jest gołąb Noego, co nad klęski świata,
Z wiecznie świeżą gałązką nadziei ulata!
