Poezye. Serya druga/A żebyś ty

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Marya Konopnicka
Tytuł	Wieczorne pieśni
Podtytuł	A żebyś ty
Pochodzenie	Poezye. Serya druga
Wydawca	Nakład Gebethnera i Wolfa.
Data wyd.	1883
Druk	Kraków. — W drukarni Wł. L. Anczyca i Spółki.
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
	Indeks stron

III.

A żebyś ty, jasne słonko,
Wiedziało,
Co na ziemi jeszcze cieniów
Zostało,
Nie padałobyś tak rychło
Za góry,
Za te lasy w płaszczu tkanym
Z purpury.

∗
∗ ∗

Krótki dzionek do wieczora
Od wschodu...
Nie rozstaje pierś zakrzepła
Narodu...

Nie nabiorą światłem myśli
Człowieka,
Kiedy słonko tak nam prędko
Ucieka!

∗
∗ ∗

Oj, żeby to już nad ludźmi
Smutnemi
Uderzyła jasność ducha
Po ziemi!
Żeby w światło się podniosły
Powieki!
I przyszłości dzień już nastał
Na wieki!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Konopnicka.