Przejdź do zawartości

Pies i Osioł

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Ezop, Teodor Tomasz Jeż
Tytuł Pies i Osioł
Pochodzenie Światełko.
Książka dla dzieci
Wydawca Spółka Nakładowa Warszawska
Data wyd. 1885
Druk S. Orgelbranda Synowie
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
Pies i Osioł.
BAJKA.

Naśladowanie z Ezopa.
O

Osioł, na grzbiecie niosąc ciężar duży,

I pies, co luzem szedł, niby w odwodzie,
Kroczyli zwolna. — Jak zwykle w podróży.
Zgłodnieli. — Trudno wędrować o głodzie,
Trzeba się czemś posilić. Dla osła
Rzecz to nie trudna: miał chwasty przy drodze;
Chwastów tam różnych moc ogromna rosła;
Więc też je skubał. Ale psu niebodze
Posiłek taki nie służy. Więc tedy
Do osła w prośby: — Mój ośle jedyny.
Ty jeden chyba wyciągniesz mnie z biedy;
W jukach masz chleby, sery i wędliny:
Daj kąsek czego! — Nie — osioł odpowie —
Skub chwasty jak ja. — Ha! rady nie było.
Wtem osioł, idąc, patrzy — aż w parowie,
W krzakach, wilczysko się nań zaczaiło.

— Hej, ratuj! — krzyknie — wilk pełznie przez krzaki!
Lecz pies mu na to: — A chwasty! — odpali.
Rzecz ta się w sposób rozstrzygnęła taki,
Że osioł zginął, a pies poszedł dalej.


T. T. Jeż.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ezop, Zygmunt Miłkowski.