Oto stajenka, w której Panienka

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Tytuł Oto stajenka, w której Panienka
Pochodzenie Kantyczki. Kolędy i pastorałki w czasie Świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane z dodatkiem pieśni przygodnych w ciągu roku używanych
Redaktor Karol Miarka
Wydawca Karol Miarka
Data wyd. 1904
Miejsce wyd. Mikołów — Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Cały dział I
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
KOLĘDA  112.

Oto stajenka, w której Panienka * Dziecię piastuje, mile całuje. * Synaczka Swego.

Bydlątek dwoje, usługi swoje * Wraz prezentuje, bo swego czuje * Pana własnego.

A Józef stary służy bez miary * Z wielką ochotą; swoją robotą * Go kontentuje.

Z czego się cieszy, do wszystkich spieszy * Dziecię jak złoto; człeku sieroto * Masz Opiekuna.

Tupa nóżkami, pląsa rączkami; * La la la woła, ślicznie do koła * Obracając się.

Alić pasterze stawają w mierze * Przy tym żłóbeczku, świeżem sianeczku, * Wesoło wszyscy.

Razem wołali, Bogu cześć dali: * Nasz Kochaneczku, śliczny Synaczku * Maryi Panny.

Dajemyć dary, liche ofiary, * I przytem serce, pokorne wielce * Sprawże to Panie:

Byśmy Cię kochali, ogniem pałali * Świętej iskierki, która stajenki * Siana nie pali.






Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: anonimowy, Karol Miarka (syn).