Ostatni śpiew

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor anonimowy
Tytuł Ostatni śpiew
Pochodzenie Lutnia. Piosennik polski. Zbiór drugi
Wydawca F. A. Brockhaus
Data wyd. 1865
Miejsce wyd. Lipsk
Źródło Skany na Commons
Inne Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
OSTATNI ŚPIEW.
„Adieu, chansons!“
Beranger.

Ostatnie wam śpiewam — ostatnie już pieśni,
Bo czuję, jak głos mój zamiera;
Jak serce zastyga, o życiu już nie śni —
Jak grób się przedemną otwiera!

I nie żal mi życia — bo żyć jako jeniec
Z łańcuchem na sercu i dłoni —
I z łez splatać życie, a z kajdan dni wieniec?
Oj lepiej w podziemnej ustroni!

Ty ziemio ojczysta! Ty wiesz jak serdecznie
Kochałem zorane twe lica —
Pod twoją osłoną niech zasnę bezpiecznie,
Utuli mnie matka-ziemica!


Pod twoją opieką — pod twoją osłoną
Położę me kości znikome —
Tam znajdę łzy moje, co wsiąkły w twe łono —
To dawne, oj dawne znajome!

Powitam je szczerze — pogwarzę o życiu
O latach, gdym płakać mógł jeszcze —
Gdym w ducha świątyni i w uczuć ukryciu
Czuł skrzydła pół-boże, pół wieszcze —

Oj łzy moje drogie! wy kilku lat świadki,
Przy cichej się zbierzcie mogile —
Na wiosnę z was wzrosną niebieskie bławatki,
Tak wątłe jak dni moich chwile! —


Warszawa, 6 Lutego 1863 r. „Z wiosny.“






Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: anonimowy.