MUZYCZNY SPACER WIECZORU
gdy zorkiestruje czas ramiona
że będą śpiewać wzdłuż rękawów
z pulpitem celnym moderato
i za porządkiem innych ramion
kiedy za żarem głos nasz boso
przejdzie od serca aż do krtani
i żaden gołąb pod sklepieniem
ognia nie zajmie się od śpiewu
tylko zanurzy w naszym gardle
swą szyję i bezpiecznie
popije ogniorodnej śliny
tej nie przełkniętej po komunii
utajonego dyrygenta
wtedy jest jeszcze czas by na dnie
do głębi już nie istniejącej
rzeki odnaleźć też nie istniejącą
fujarkę którą usta dziecka
ukryły w śpiewającej korze
i zagrać także w nieobecnym
dźwięku tamtego zmartwychwstania
z ciszy na ustach porzuconych
za śpiewem też uciekającym
