Przejdź do zawartości

Odi profanum volgus (Kasprowicz, 1912)

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki

VI.

ODI PROFANUM VOLGUS.
 
Czemu uciekam od natłoku ludzi?
Tak mnie niejeden pyta się, zdumiony...
Czyż grzech, co z czoła zrzuca im korony
Bożego piętna, we mnie wzgardę budzi?
 
Czy-m jest z tych karłów, co, w dumie niezdrowéj
Wzniósłszy nad miarę serca i rozumu
Kościół dla siebie, drżą, by dotyk tłumu
Tej ich karcianej nie zniszczył budowy?

Nie! nie! Ja w ciemnej swego wnętrza kaźni,
Jak ów pustelnik, wyklęty ze świata,
Z tej się zamykam bolesnej przyczyny —
 
Aby nie czytać w oczach człeka-brata,
W których swój obraz widzę najwyraźniéj,
Własnej słabości, ach! i własnej winy!...



Zobacz też

[edytuj]


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Kasprowicz.