Dodaj linki

    Obraz literatury powszechnej/Wieki średnie/Poezya francuska/Teobald król nawarski

    Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
    <<< Dane tekstu >>>
    Autor Tybald IV
    Tytuł Teobald król nawarski
    Pochodzenie Obraz literatury powszechnej
    Redaktor Piotr Chmielowski,
    Edward Grabowski
    Data wydania 1895
    Wydawnictwo Teodor Paprocki i S-ka
    Druk Drukarnia Związkowa w Krakowie
    Miejsce wyd. Warszawa
    Tłumacz Bronisław Teodor Grabowski
    Źródło Skany na Commons
    Inne Cały tekst
    Indeks stron

    V. Teobald (Thibaut) król nawarski.

    Moje strapienie i wielka tęsknota
    Stąd idą, gdzie me myślenie zostało.
    Wielka obawa moją duszą miota,
    By w tych, co śliczne widzieli jej ciało,
    Miłością ku niej serce nie zawrzało.
    Bóg ich nie kocha, mam to zapewnienie,
    Dziwnaż, że takie przenoszę cierpienie!
    Wszyscy zdumieni z westchnieniem pytają,
    Gdzie Bóg odnalazł taki dziw urody?
    Gdy ją pomieścił między ludzką zgrają,
    Dał nam swej łaski niemałe dowody.
    Blask nagły olśnił wsze ziemi narody,
    Iż, jako wielkie jej wszystkie zalety,
    Nikt wypowiedzieć nie zdoła, niestety!
    Szczęście wytwarza szalone nadzieje,
    Kochanek niemi cieszy się i poi;
    Nadzieja znowu bóle w duszę leje.
    Że ich uniknę, w zawziętości mojéj
    Myślałem. Zda się, śmierć już przy mnie stoi.
    Jednak złem nie jest pędzić życie w szale,
    W zbytnim rozumie niema szczęścia wcale.
    Znalazłby rozkosz w tej słodkiej niewoli,
    Ktoby przywołał na myśl jej wspomnienie,
    Bo ona wszystkim pomocą w złej doli,

    Tym, którym niesie miłe pocieszenie.
    Boże! jak ciężkie jest z nią rozłączenie!
    Miłości! niechaj ona wie choć trocha,
    Że nie zna szczęścia serce, co nie kocha.
    Wspomnij, o pani, to słodkie przyjęcie,
    Cel moich wielkich pragnień w dzień uroczy;
    A jednak wtedy milczałem zawzięcie,
    Nie patrząc na cię, opuściłem oczy,
    Czułem, że jakaś siła usta tłoczy,
    Nie mogłem wyrzec, co mam w sercu na dnie,
    Aż żal mi tego.... stchórzyłem szkaradnie!
    O pani! gdyby los dozwolił jeszcze
    Pomówić z tobą, jakiejże wymowy
    Złożyłbym dowód gorącemi słowy!
    Wy do Raula, moje pieśni wieszcze,
    Lećcie, niech wiernie cnej miłości służy
    I jak ptak w gaju śpiewa nam najdłużéj.

    (Bronisław Grabowski).


    Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Tybald IV i tłumacza: Bronisław Teodor Grabowski.
    Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Obraz_literatury_powszechnej/Wieki_średnie/Poezya_francuska/Teobald_król_nawarski&oldid=1765866”