O rymotworstwie i rymotworcach/Część IV/Szymonowicz
| <<< Dane tekstu >>> | ||
| Autor | ||
| Tytuł | O rymotworstwie i rymotworcach | |
| Pochodzenie | Dzieła Krasickiego dziesięć tomów w jednym | |
| Wydawca | U Barbezata | |
| Data wyd. | 1830 | |
| Miejsce wyd. | Paryż | |
| Źródło | Skany na Commons | |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
| |
| ||
| Indeks stron | ||
Lwów zaszczyca się być ojczyzną tego ze wszech miar znamienitego rymotworcy. Wielce był szacowanym od Jana Zamojskiego kanclerza i hetmana, który go do pióra i rady używał, i nakoniec powierzył mu własnego syna Tomasza, aby pod jego dozorem brał nauk ćwiczenia. Wielce był od wielu owego czasu uczonych mężów poważanym, czego są dowodem rozliczne ich do niego pisane listy, zwłaszcza Justa Lipsiusza : ten go do najcelniejszych Grecyi i Rzymu rymotworców przyrównywał, mianowicie do Katulla.
Dzieła jego łacińskie są : Epithalamium Sigismundi III. Pol. regis. — Noenia in obitum Joannis Gorscii et Stan. Socolovii. — Carmen in imagines Zamoyscianae dietae. — Divi Stanislai laudes. — Flagellum livoris. — Hercules, Penthesilea. — Joel — Castus Joseph. — Ode ad Joan. Zamoscium, in obitum ejusdem.
W polskim języku są Sielanki na wzór Teokryta, najprzedniejsze i niezrównane dotąd dzieło. Pisał także rozmaite nagrobki. Umarł w Zamościu w roku 1629, mając lat siedemdziesiąt jeden, tamże pochowany z następującym nagrobkiem :
Simon Simonides situs est hic, cui bene credas,
Congessisse Charin omnia mella sua.
Fersibus hic rigidas ducebat montibus ornos,
Et dulcis suadae fluxerat ore melos.
Non illum latuit, quod pagina sacra docebat,
Quaeque canit divae pagina justitiae.
Noverat et culli natantia sidera mundi,
Noverat excellens quod docet Hyppocrates.
Principibus placuitque viris, sat cultus ab illis,
Illos consilio, mente bonaque juvans,
Jane Zamoyski! tuus fuit hic lectissimus olim
Cineas, rerum et flos, dulcis amorque tuus.
Illius ingenio potuisti maxima rerum.
Ille Thomamque tuum surgere dat studiis.
Illustres animae! vos hic locus unus habebat,
Et nunc una domus post pia fata tenet.
Nil magnum spirate, ô nil mortalia corda,
Gloria nil vestra est, nil quoque divitiae.
