O rymotworstwie i rymotworcach/Część III/Lucyliusz
| <<< Dane tekstu >>> | ||
| Autor | ||
| Tytuł | O rymotworstwie i rymotworcach | |
| Pochodzenie | Dzieła Krasickiego dziesięć tomów w jednym | |
| Wydawca | U Barbezata | |
| Data wyd. | 1830 | |
| Miejsce wyd. | Paryż | |
| Źródło | Skany na Commons | |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
| |
| ||
| Indeks stron | ||
Na wzór Enniusza pisał Satyry; pierwszy je do tego stopnia w ułożeniu przywiódł, w którym je dotąd mamy. Rodem był z Suessy. Kwitnął około roku od założenia Rzymu 650, w młodym wieku, na wzór innej młodzieży rzymskiej, żołd wojenny prowadził, i był przy zdobyciu Numancyi, gdzie przyjaźń Scypiona młodszego zyskał.
Lubo wiele pisał, mało się pism jego zostało, a te pozostałe ułomki Franciszek Douza zebrał, i podał do druku w roku 1596.
Horacyusz sposób pisania a razem zdanie o nim w następujących wierszach umieścił : kładzie naprzód poprzedniki jego Kratyna i Arystofana, a potem tak mówi :
Hinc omnis pendet Lucilius, hosce secutus
Mutatis tantum pedibus, numerisque, facetus,
Emunctæ naris, durus componere versus.
Nam fuit hoc vitiosus : in hora saepe ducentos
Ut magnum, versus dictabat, stans pede in uno.
Quum flueret lutulentus erat, quod tollere velles :
Garrulus atque piger scribendi ferre laborem
Scribendi recte : nam ut multum, nil moror.
« Odmienił tylko, mówi Horacyusz, sposób mówienia;
« dowcipny, ale wiersz jego był twardy, nie żeby mu
« ciężko przychodził, bo ich po dwieście, jakto mówią,
« na jednej nodze stojąc dyktował. Ale też znać było, że
« się śpieszył, w niezgrabnem rzeczy wydaniu. »
