Przejdź do zawartości

Ołtarzyk polski katolickiego nabożeństwa/Modlitwa grzesznika uznającego swe grzechy

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki

MODLITWA
grzesznika, uznającego swe grzechy, o pomoc do Zbawiciela.

Niestety, Panie, cóż uczyniłem(am)? otom Ciebie opuścił(a), pohańbił(a), zbluźnił(a) Imię Twoje! urągałem(am) z sądów Twoich, podeptałem(am) prawa Twoje i zelżyłem(am) przykazania Twoje. O Boże mój! Stwórco mój! Zbawicielu mój! życie moje i wszystko moje! Biada mnie nędznemu(éj)! biada mnie! — zgrzeszyłem(am) i stałem(am) się podobny(ą) zwierzęciu nierozumnemu. O Zbawicielu Chryste Jezu! Pasterzu mój! wesprzyj mnie, i podźwignij błędną owieczkę: podaj mi upadającemu(éj) rękę, obmyj sprosności moje, racz zagoić rany moje, uleczyć słabości, albo raczéj zbawić mnie; inaczéj, zginę na wieki. Wyznaję, że nie jestem godzien(na), aby mnie ziemia nosiła, aby mi słońce świeciło, bo moja niewdzięczność przeszła ogromem grzechów całą wielkość dobroci Twojéj. Jednakże Twoje miłosierdzie jest daleko większe, ulituj się przeto nade mną, o Boże! któy miłosierdziem cały ród ludzki ogarniasz! Ostatnia nadziejo moja! miéj litość nade mną, i w źródle dobroci swéj obmyj nieprawości moje. Amen.


Znak domeny publicznej
Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).